3 listopada 2021r obchodziliśmy 30 lecie powstania Agis.

O „AGISIE” NA 30-LECIE

  1. 30 lat temu Krysia Haszczyńska i ja wyprosiłyśmy i wybiegałyśmy lokale (to Krysia) w Al. Niepodległości i na ul. Olesińskiej, stare krzesła, glinę, farby, papier,y długopisy. Bo nic nie było. A poznałyśmy się z Krysią w pracowni pana Stanisława i tam namówiłyśmy się, że będziemy działać. Staszek pomagał nam z oddaniem, korzystaliśmy na początku z jego pracowni, z jego gliny, z jego pieca i energii elektrycznej. Żeby dostać pieniądze na działalność założyłyśmy Stowarzyszenie „AGIS”. I tu do pracy w zarządzie stowarzyszenia zgłosiło się w kolejnych latach wiele pań i jeden pan – Andrzej. Pracowali oczywiście za darmo. Najwięcej pracy włożyła Maria, mama Jasia. 2 lata temu stery przejęła młodzież: Ania, Beata, a ze starszych: Joasia i Andrzej. Przez te wszystkie lata nad pieniędzmi czuwały Ela i Magda.
  2. Przez wiele lat kierowniczką warsztatu terapii zajęciowej, była Krysia, niestety z poodów zdrowotnych musiała zrezygnować. A teraz kierowniczką jest Agnieszka.
  3. Bo najważniejszą dla stowarzyszenia sprawą było i jest stworzenie dla was dobrego miejsca do pracy, do różnych atrakcji z miłymi koleżankami i kolegami, z sympatycznymi instruktorkami, z dzielną kierowniczką. I jesteście nadal zadowoleni z pracy w „AGISIE”, prawda? I ta wspaniała sytuacja trwa przez całe 30 lat. Jak pracowali wasi poprzednicy, co robili, gdzie chodzili i jeździli, wszystko jest udokumentowane u Agnieszki w stosie albumów na każdy rok. Nie każdy, bo jak nauczyliśmy się korzystać z nowej technologii, czyli z komputera, to teraz informacja o waszej działalności jest na elektronicznej stronie warsztatu. Jak ją znaleźć – oto jest pytanie. Ale jak się uda, to masę tam zdjęć przepięknych waszych prac. Gratuluję i cieszę się, że warsztat na tym zarabia. Kupowałam u was kolejne konewki i co przyszła do mojego domu któraś koleżanka, to wynosiła jedną. Muszę znowu dokupić. Bardzo się podobają i są przydatne. Każdy ma jakieś kwiatki na parapecie i trzeba je podlewać.
  4. Myślę, że dobrze byłoby sobie nawzajem podziękować za dobre lata, które minęły i życzyć jeszcze lepszych w przyszłości.

 

Biruta Turnau
 

Zdjęcia

(kliknij miniaturkę, aby zobaczyć powiększenie)